Op basis van de regionale grondwaterstroming worden verschillende opeenvolgende HCOV's afgebakend die als één geheel worden beschouwd: de grondwatersystemen. De grenzen zijn gebaseerd op de fysische kenmerken van de grondwaterreservoirs (naast enkele gewest- en landsgrenzen). De systemen worden begrensd door duidelijke barrières voor de grondwaterstroming zoals dikke kleilagen, geologische begrenzing, sterk drainerende rivieren, verziltingsgrenzen, ... Er zijn zes grondwatersystemen: - het Kust- en Poldersysteem - het Centraal Vlaams Systeem - het Sokkelsysteem - het Maassysteem - het Centraal Kempisch Systeem - het Brulandkrijtssyteem

De bodemerosiegevoeligheidsfactor of bodemerodibiliteitsfactor K (ton.h.MJ-1.mm-1) geeft de mate van intrinsieke erosiegevoeligheid van de bodem weer. De K-factor wordt gebruikt bij de modellering van bodemerosie in de Revised Universal Soil Loss Equation (RUSLE) en wordt bepaald door verschillende bodemeigenschappen, waarvan de bodemtextuur en het gehalte aan organisch materiaal de belangrijkste zijn. Bij het opstellen van de bodemerosiegevoeligheidskaart of bodemerodibiliteitskaart (K-kaart) is enkel gebruik gemaakt van de bodemtextuur om de K-factor te bepalen. Er werd geen rekening gehouden met het gehalte organisch materiaal, omdat Vlaanderen niet over gebiedsdekkende data van het gehalte aan organische materiaal beschikt. De ruimtelijke resolutie van deze datalaag is 5 m.

De thermische geleidbaarheidskaarten van de Vlaamse ondergrond, in opdracht van de Afdeling Land en Bodembescherming, Ondergrond en Natuurlijke Rijkdommen, geven de thermische geleidbaarheid van de Vlaamse ondergrond tot een diepte van 100m of tot op de vaste rots. Deze kaarten zijn rasterkaarten (grids) die de maximaal gemiddelde thermische geleidbaarheid van de Vlaamse ondergrond voorstelt in cellen van 100 op 100m. De maximale gemiddelde thermische geleidbaarheid over een diepte van 100 meter bedraagt 3.0 W/mK.

De laag geeft het onderzoeksareaal weer waarvoor een certificaat van herkomst is toegekend door de dienst, bevoegd voor Natuurlijke Rijkdommen.

Vlaanderen is opgebouwd uit een afwisseling van watervoerende lagen (zand, grind, krijt, vast gesteente, ...) en regionaal voorkomende niet-watervoerende lagen (bijvoorbeeld klei). De opeenvolging van deze aquifers en aquitards heeft in Vlaanderen een eigen codering: de Hydrogeologische Codering van de Ondergrond van Vlaanderen (HCOV-codering). De HCOV-codering is opgebouwd uit hydrogeologische hoofd-, sub- en basiseenheden. De hoofdeenheid groepeert een opeenvolging van geologische lagen die globaal dezelfde hydrogeologische eigenschappen hebben en zo een geheel vormen. De hydrogeologische hoofdeenheid Kempens Aquifersysteem wordt gevormd door alle Tertiaire en Quartaire afzettingen boven de Boomse kleilaag. Geografisch komen deze lagen hoofdzakelijk voor in het bekken van de Kempen. Het betreft hier de zone ten noordoosten van de dagzoming van de Formatie van Boom. Deze hydrogeologische zone bestaat hoofdzakelijk uit een opeenvolging van diverse Tertiaire en Quartaire zanden, afgewisseld met al dan niet belangrijke lokale kleilagen. De subeenheid 0210 Omvat het lokale hydrogeologisch systeem opgebouwd door de verschillende leden behorende tot de Kiezeloölietformatie en de zanden van Lommel en Bocholt, deel van de Maas- en Rijnafzettingen. In tegenstelling tot de andere sub-eenheden komt de 0210 enkel voor ten noorden van de Feldbiss-breukzone. Het betreft hier dus voornamelijk een geografisch afgesloten geheel.

Vlaanderen is opgebouwd uit een afwisseling van watervoerende lagen (zand, grind, krijt, vast gesteente, ...) en regionaal voorkomende niet-watervoerende lagen (bijvoorbeeld klei). De opeenvolging van deze aquifers en aquitards heeft in Vlaanderen een eigen codering: de Hydrogeologische Codering van de Ondergrond van Vlaanderen (HCOV-codering). De HCOV-codering is opgebouwd uit hydrogeologische hoofd-, sub- en basiseenheden. De hoofdeenheid groepeert een opeenvolging van geologische lagen die globaal dezelfde hydrogeologische eigenschappen hebben en zo één geheel vormen. Deze hydrogeologische hoofdeenheid komt overeen met de zeer slecht doorlatende kleilaag van de Formatie van Boom. Het betreft hier een goed lokaliseerbare en homogene afsluitende laag. Tot deze hoofdeenheid worden ook de onderste kleiige delen gerekend van de Formatie van Eigenbilzen, daar deze zeer moeilijk hydrogeologisch te onderscheiden zijn van de Formatie van Boom.

In opdracht van de toenmalige afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie, nu Afdeling Land en Bodembescherming, Ondergrond en Natuurlijke Rijkdommen, werden isohypsenkaarten gemaakt van het Tertiair in Vlaanderen. Aan de hand van de beschikbare geologische gegevens (ontsluitingen, boringen, seismische profielen, boorgatmetingen enz. ...) werd voor elk van de Tertiaire formaties in Vlaanderen en Brussel het verloop van de basis van deze formatie opgesteld in de vorm van isohypsenkaarten. Het rapport omvat de voorkomensgebieden van de Tertiaire formaties, de breuken en de isohypsen van de basis van de Tertiaire formaties.

Vlaanderen is opgebouwd uit een afwisseling van watervoerende lagen (zand, grind, krijt, vast gesteente, ...) en regionaal voorkomende niet-watervoerende lagen (bijvoorbeeld klei). De opeenvolging van deze aquifers en aquitards heeft in Vlaanderen een eigen codering: de Hydrogeologische Codering van de Ondergrond van Vlaanderen (HCOV-codering). De HCOV-codering is opgebouwd uit hydrogeologische hoofd-, sub- en basiseenheden. De hoofdeenheid groepeert een opeenvolging van geologische lagen die globaal dezelfde hydrogeologische eigenschappen hebben en zo één geheel vormen. Deze hydrogeologische hoofdeenheid omvat het volledige aquifersysteem tussen de afsluitende lagen van de Boomse klei (Formatie van Boom) en de Bartoon klei (Formatie van Maldegem). Het betreft hier een opeenvolging van al dan niet met elkaar in contact staande watervoerende lagen, gescheiden door niet continue kleilagen van beperkte omvang. Deze hoofdeenheid wordt onder meer gevormd door de lagen behorend tot de Formaties van Bilzen, Borgloon, Sint-Huibrechts-Hern en Zelzate.

In opdracht van de toenmalige afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie, nu Afdeling Land en Bodembescherming, Ondergrond en Natuurlijke Rijkdommen, werden isohypsenkaarten gemaakt van het Tertiair in Vlaanderen. Aan de hand van de beschikbare geologische gegevens (ontsluitingen, boringen, seismische profielen, boorgatmetingen enz. ...) werd voor elk van de Tertiaire formaties in Vlaanderen en Brussel het verloop van de basis van deze formatie opgesteld in de vorm van isohypsenkaarten. Het rapport omvat de voorkomensgebieden van de Tertiaire formaties, de breuken en de isohypsen van de basis van de Tertiaire formaties.

In opdracht van de toenmalige afdeling Natuurlijke Rijkdommen en Energie, nu Afdeling Land en Bodembescherming, Ondergrond en Natuurlijke Rijkdommen, werden isohypsenkaarten gemaakt van het Tertiair in Vlaanderen. Aan de hand van de beschikbare geologische gegevens (ontsluitingen, boringen, seismische profielen, boorgatmetingen enz. ...) werd voor elk van de Tertiaire formaties in Vlaanderen en Brussel het verloop van de basis van deze formatie opgesteld in de vorm van isohypsenkaarten. Het rapport omvat de voorkomensgebieden van de Tertiaire formaties, de breuken en de isohypsen van de basis van de Tertiaire formaties.